Een pleidooi voor onze mooie Brabantse taal! Pittige kost, daar hou ik wel van! Een brandend grapje op z’n tijd, oké. Wat snijdend cynisme, prima! Wat leuke taalgeintjes, altijd goed en ik maak ze zelf graag… Maar zo zout als het Europese parlement het ons voorschotelt, heb ik het nog nooit gegeten! En ik zal het ook nooit eten ook! Dat gezeur over ‘sekseneutrale’ taal moet nu maar eens afgelopen zijn.
Wat is er aan de hand? Bij toevalligheid kreeg ik een notitie onder ogen die in juni door het Europese parlement is besproken waarin gepleit wordt voor sekseneutrale taal en/of gelijkheid in man-vrouw woorden. In de notitie stond letterlijk “geen woorden mogen bestaan die suggereren dat één van de geslachten beter is dan de andere…”. Manwoorden moeten vervangbaar zijn door vrouwwoorden of op zijn minst geneutraliseerd worden. Deze zin werd ondersteund met twee voorbeelden: brandweerman moest ook brandweervrouw kunnen zijn en gastheren kan vervangen worden door gastpersonen. De notitie was, sorry vrouwen, opgesteld door een tiental vrouwelijke parlementsleden…
Aanvankelijk dacht ik een stuk van 30 jaar geleden onder ogen te hebben gekregen; in die tijd had ik een kennis die bij de Kindertelefoon werkte en stug bleef volhouden dat de telefoon niet werd ‘bemand’ door haar maar ‘bevrouwd’. Ik dacht aanvankelijk aan een grap. Wie zou dat niet doen? Maar nee hoor, het was allemaal bloedserieus bedoeld. En anders moesten we er maar eens de feministische literatuur op naslaan. Dan zouden we zien dat er ook gesproken wordt over ‘iemeid’ in plaats van ‘iemand’ (sic).
Maar helaas, de notitie die ik te lezen kreeg is van juni 2014 en wordt ondersteund door diverse feministische organisaties.
Nu heb ik niets tegen feminisme, laat dat duidelijk zijn, en ook niets tegen feministische literatuur (ik heb nota bene De Schillen van de Ui van Anja Meulenbelt in de kast staan, achterstevoren maar toch…). Maar als ik mijn tijd moet gaan steken in het mishandelen van taal, dan kan ik die tijd een stuk beter besteden. Ik wil best af en toe wat leuke onzin lezen, maar niet als die zo serieus wordt aangeraden.
Dat het onzin is om alle ‘manwoorden’ te vervrouwelijken of sekseneutraal te maken is gemakkelijk aantoonbaar en dat ga ik dan doen ook! Dat dat dan weer wat vreemd Nederlands oplevert is het gevolg. Wat dacht u van de volgende zin:
‘Vrouwiakaal vrouwgelde de vrouwager een vrouwdarijntje in de citruspers’ of ‘er vrouwkeerde niets aan de vrouwier waarop de vrouwifestatie verliep’. Oké, eentje nog: ‘de werkwijze van de vrouwicure vertoonde enkele vrouwkementen’
Ach er is zoveel meer onzinnigs te bedenken. Wie heeft er nou ooit gehoord van een ‘vrouwdoline’, een ‘vrouwequin’ of het wat meer pathetische ‘vrouwusje-van-alles’? En dan heb ik nog niet eens geprobeerd om woorden als ‘meid’, ‘dame’ of ‘wijf’ in te passen (ik zou zeggen; experimenteer daar zelf maar eens mee en kom op prachtige woorden als ‘damego’ of ‘wijfdarijntje’
.
Een wat minder radicale edoch even onzinnige oplossing die geboden wordt voor de sekseneutraliteit is gewoonweg alle woorden waar ‘man’ in staan te vervangen door ‘persoon’ of door eenvoudigweg de mantoevoeging weg te laten. Politieman wordt dan dus politiepersoon of simpelweg politie. Ik zal u niet opzadelen met een zelfde soort voorbeelden als hierboven, dat kunt u best zelf bedenken, maar in de praktijk komt het dan neer op zinnen als ‘de timmer liep met de voor even langs de groente…’
Oké, ik geef toe; leuk is het wel en je kunt er op een avond je tijd best mee vullen. Maar dat men ons zulke zaken serieus wil laten schrijven, vind ik toch wel heel erg. Waarom deze taalmishandeling? Taal is een handig middel om te communiceren en zelfs om idealen te verspreiden. Maar dan moet ze wel gebruikt worden op een manier die andere mensen (!) begrijpen.
Als het Europese parlement perse de ‘man’ woorden willen vermijden (sorry maar deze is met ‘lange ij’…) kunnen ze zich in Nederland beter bedienen van ons onvolprezen Brabantse dialect! Want in Brabant is er helemaal geen sprake van dat een ‘telefoondienst wordt bemand’… Bij ons in Brabant zit er gewoon ‘Iemes an de telefoon…’