Ken je dat gevoel? Je weet al weken dat je vandaag een prestatie moet leveren: een presentatie, een hoorcollege, een ingewikkeld gesprek, en daar zit je dan, met deadline van 2 uur. Nu moet het toch echt gaan gebeuren! Nog even twijfel je of er toch geen collega te vinden is die dit eigenlijk veel beter kan dan jij. Het is tenslotte toch een compliment voor die ander? Maar ja, …. iets in je zegt dat hij dat wellicht niet als een compliment zal opvatten.
Op zoek naar een geschikt thema voor mijn blog, snuffel ik wat rond in de verschillende nieuwsbrieven en publicaties die er de afgelopen weken rondom het beroepsonderwijs zijn uitgebracht. Zijn hier misschien thema’s te vinden? Welke gesprekken van de afgelopen weken hebben mij geprikkeld en weer een stap verder gebracht?
Nog 1 uur en 20 minuten.
Mijn oog valt op een uitnodiging van de AOb, waarin je wordt uitgenodigd om een symposium bij te wonen. Het symposium staat in het teken van “De Hogeschooldocent en professionele ruimte”. Tijdens deze bijeenkomst gaan diverse sprekers in op vragen rondom professionaliteit en professioneel handelen. Wat is een professional, het team als professionele leergemeenschap, wat is professionele ruimte, enzovoorts. Kortom, een interessant thema om eens over na te denken en wellicht een prima aanleiding om mijn ideeën over professionaliteit eens te toetsen.
Niet veel later stuit ik op de nieuwsbrief van de mbo-raad, waarin juist deze week vermeld wordt dat de po-, vo- en mbo-raad kritisch zijn op het wetsvoorstel lerarenregister. In een korte toelichting geeft de raad aan dat zij positief is over het register als instrument, maar kritisch is op het wetsvoorstel. Kern van de kritiek ligt in het feit dat de raad twijfels heeft hoe in het huidige wetsvoorstel het lerarenregister verankerd kan worden in de schoolpraktijk. Anders gezegd, hoe zorgen we ervoor dat de databank van kwaliteiten van alle po-, vo- en mbo-docenten ook inzichtelijk is voor de scholen, de werkgevers van de docenten. Dit doet mij denken aan een vraag die mij al langer bezig houdt, namelijk: wat is in de kern nu het verschil tussen kwaliteitszorg en kwaliteitszorgsysteem?
Nog 57 minuten te gaan.
Ineens moet ik denken aan een item dat ik afgelopen donderdagochtend, op weg naar Breda, op de radio hoorde. Hierin werd gemeld dat de Vereniging Hogescholen later die dag in gesprek zou gaan met een afvaardiging van het ministerie van onderwijs. Waarom? Een toenemende zorg bij het ministerie en de scholen over de stijgende uitvalpercentages van mbo studenten in het hbo. Anders gezegd; de doorstroom mbo – hbo is verre van optimaal. Als belangrijkste oorzaak van dit probleem werd door de Vereniging Hogescholen genoemd dat het niveau van de mbo studenten die doorstromen in het hbo terugloopt. Ik vroeg mij af waarom er alleen een vertegenwoordiging van het hoger beroepsonderwijs bij dit gesprek aanwezig zou zijn. Hadden de vertegenwoordigers van het mbo een andere – wellicht belangrijkere – afspraak? Het antwoord kwam snel. De redactie van het nieuwsprogramma had de mbo raad uiteraard ook om een reactie gevraagd. Deze was op het moment van uitzenden in ieder geval nog niet gegeven. Typisch….. kwaliteitszorg heeft toch niet alleen te maken met de kwaliteit van docenten en medewerkers in het onderwijs? De gemeenschappelijke zorg voor een goede doorstroom van mbo naar hbo hoort daar toch ook bij? Of valt de samenwerking tussen de diverse onderwijs soorten ( po, vo, mbo en hbo) onder het kwaliteitszorgsysteem….?
Nog 38 minuten.
Ik moet denken aan een artikel dat ik las in de Inzake-special van PwC, uitgave september 2016. De uitgave van deze special staat in het teken van ‘Leren van het verleden, in gesprek met topeconomen’. Zo op het eerste gezicht dus niet echt een thema dat te maken heeft het lerarenregister of de doorstroom van mbo naar hbo. Echter, in deze special staat een artikel van Daniel Kahneman, Nobelprijswinnaar, psycholoog en auteur van het boek ‘Ons feilbare denken’. In dit boek onderscheidt hij twee denksystemen die naast elkaar in ons brein functioneren. In systeem 1 denken we snel en intuïtief, gevoed door emoties en ervaringen uit het verleden. In systeem 2 denken we langzamer, logischer en meer rationeel. Volgens de ideeën van Kahneman zijn we van nature ‘luie denkers’ en maken we in ons denken om die reden meer gebruik van systeem 1 dan van systeem 2. De gedragstheorieën van Kahneman worden nu vaak gebruikt om vraagstukken rondom gedragseconomie te verklaren. Maar ik vraag mij af, zou de theorie van deze twee denksystemen het verschil kunnen maken tussen kwaliteitszorg en kwaliteitszorgsysteem?
Nu vraag ik mij af: zou het helpen als we rondom thema’s zoals ‘De Hogeschooldocent en professionele ruimte’, het wetsvoorstel lerarenregister en de doorstroom mbo / hbo meer aandacht hebben voor denksysteem 2 van Kahneman?
Zou dit leiden tot een optimale balans in de samenwerking tussen schoolvormen, scholen onderling en de samenwerking tussen werkgevers en werknemers op het gebied van professionalisering?
Nog 5 minuten.
Deze week werd mij gevraagd welke didactische werkvormen ik zou adviseren om de studenten meer te activeren tijdens de lessen. Hoe verhogen we in ons nieuwe curriculum de effectiviteit van onze lessen? Misschien is dit een idee:
Beste Tom, Lennard, Ronald, Marjolein en Roel,
volgende week wil ik tijdens onze bijeenkomst graag met je in gesprek over jouw ideeën over kwaliteitszorg(systemen). Ik ben benieuwd naar je standpunten, onderbouwing daarvan en hoe je jouw idee over kwaliteit terug wil zien in jullie nieuwe curriculum.
Kortom: schrijf eens een blog!
Klaar! Wat nou, writersblog…..