Hit me (Ian Dury, 1978)

Een gastblog over het HIT congres van 23 november; om in festival termen te spreken, wat een line up!, Dury, Dochy, Simons, de Bruykere, Boonstra en Jolles. Net als bij Lowlands wordt met een aftermovie en een sneakpreview al een voorschot genomen op de volgende editie met als thema topsport en leren.

Met relatief weinig ruimte maak ik keuzes uit een rijke oogst van de dag; ik begin met de presentatie van Claire Boonstra, indrukwekkend omdat zij op een aansprekende manier de dominante logica van het onderwijs ter discussie stelt.

Een korte toelichting op dominante logica: een microfoon is dure apparatuur waar je zeker niet mee kunt gooien. Het gevolg is altijd gedoe in zalen met sprekers die niet te verstaan zijn, kabels die achter stoelen blijven haken etc. Door hier anders over na te denken is er nu de Catchbox, een microfoon waar je wel mee kunt gooien en die de interactie met de zaal ondersteunt. Deze innovatieve microfoon werkt echt zo blijkt tijdens HIT.

De dominante logica in het onderwijs lijkt inderdaad meer, hoger, beter. Hoewel dit op het eerste gezicht geen ‘verkeerde’ kwalificaties lijken, is er veel op af te dingen. Het huidige systeem lijkt  onvoldoende aan te sluiten bij de jongeren én de complexe vraagstukken van een ongewisse toekomst. Dat Claire Boonstra met haar team en Operation Education een voortrekker wil zijn vind ik inspirerend.

Pedro de Bruyckere combineert een indrukwekkende getallenreeks met een optreden dat wat mij betreft Stand Up Education mag heten. Hij waarschuwt ons voor onderwijsmythes zoals de retentie piramide, ontstaan rond de 19^de eeuw en zonder enige wetenschappelijke basis een mooi voorbeeld van fake news avant la lettre. Ook mét onderbouwing, de 352.000 van Hattie, de man zonder leven, drukt hij ons op het hart om scherp te blijven op het effect van interventies in het onderwijs, de werkelijkheid is zeer complex.

Robert-Jan Simons vraagt de aandacht voor onze eigen mindset en de mindset van studenten gebaseerd op de onderzoeken van Carol Dweck. Hij vertaalt het heel toepasselijk naar een mooie Sinterklaas metafoor die mij aan het denken zet over overtuigingen, emoties, kennis en gedrag rond leren. Ik ga naar buiten met “you can learn anything”.

Ieder festival heeft een openings- en slotact. Ook hier is meer dan voldoende te genieten én te leren. Dochy brengt zijn boodschap chaordisch, de zaal verandert al snel in een netwerk van stoelen en mensen die enthousiast uitwisselen. Dochy pleit voor onderwijs dat aansluit bij de dagelijkse realiteit, het onderwijsmodel van Hill biedt allerlei aanknopingspunten, met just in time, hybride en Youtube als een aantal belangrijke componenten. Jelle Jolles sluit de dag af met een pleidooi voor vertrouwen en respect voor onze leerlingen, onderwijs is werk in uitvoering, de rijping van de hersenen van kinderen/adolescenten zet nog heel lang door. Richt het onderwijs in met ruimte voor het leergesprek en laat kennis en inzichten ontstaan op basis van bijvoorbeeld afbeeldingen die het uitgangspunt zijn voor discussie. Steun, sturing en inspiratie zijn volgens Jolles de onmisbare pijlers voor ontplooiing van jongeren.

Terwijl ik dit blog schrijf merk ik dat het in mijn hoofd ‘borrelt’. Wij werken in een bijzonder mooie sector die zoals Pedro de Bruyckere schetst zeer complex is. Die complexiteit vind ik soms overweldigend en tegelijkertijd denk ik aan een citaat van Mahatma Gandhi, “een reis van duizend mijl begint bij de eerste stap” of zoals Ian Dury het in 1978 kort en krachtig verwoordde “Hit me”.

Een korte sfeerimpressie van de dag