Als ik op een dag als vandaag thuis werk aan een ‘denkklus’, vind ik mezelf regelmatig tussendoor met de hark in de hand bladeren vegend in de tuin of wandelend naar de stad om een boodschap te doen. Niet omdat die tuin of die boodschap belangrijk is, maar dat bewegen wel. Ik ben dan op een punt dat ik, zittend achter mijn computer, niet verder kom in mijn hoofd. Herken je dat ook?

Bij lastige vraagstukken heb ik het ook. Om er echt uit te komen ga ik steeds vaker, soms met een gesprekpartner, een lange wandeling maken in de mooie natuur. Tot voor kort dacht ik daar geen tijd voor te hebben, maar ik ben erachter gekomen dat dát een verkeerde gedachte is.

Het fenomeen ‘behoefte aan beweging tijdens een hoofdbrekende klus’ heb ik altijd al gehad. Tot voor kort noemde ik dat altijd ‘een uitvlucht zoeken’. Ik ging dan de ramen lappen, een stukje hardlopen of een muurtje schilderen. Tijdens dat bewegen bleef die klus in mijn hoofd rondspoken. Ik vond dat vaak vervelend, had het gevoel dat de klus me maar bleef achtervolgen. Maar nu denk ik daar anders over en zet ik dat bewegen bewust in.

Het is nu voor mij dé manier om tot betere prestaties en creatieve oplossingen te komen. Door het bewegen kan ik me beter focussen, krijg inzicht in wat er speelt en doe vaak goede ideeën op. Uiteindelijk scheelt het me tijd en irritatie. Is dit te verklaren? Jazeker. Kijk maar eens naar het onderstaande filmpje van Erik Scherder.

Dat lopen gezond is dat wisten we natuurlijk al. Mooi meegenomen dat het ook je creativiteit bevordert, het stressgevoel verlaagt en je productiviteit verhoogt. Wat zou het mooi zijn als we deze wetenschap vertalen naar activiteiten in ons onderwijs. Denk alleen al aan vergaderen of brainstormen tijdens een boswandeling. Waarvoor zouden we dat bewegen nog meer in kunnen zetten? Ben benieuwd naar jouw ideeën hierover.