Lieve lezer
Bij het verschijnen van deze blog ben ik nét gestart met mijn solohike door Zwitserland. Letterlijk! Vanochtend om 9 uur ben ik gestart met mijn tocht over de Via Alpina, een route die mij de komende maand leidt van Oost naar West-Zwitserland. Alleen, met mijn rugzak. Ruim 300 km over 14 alpen-passen en vele hoogtemeters te bedwingen. Het is al jaren een droom van me om een lange tocht in mijn eentje te maken, en nu is het dan zover…
Als jij dit leest hijs ik mijn rugzak op mijn rug en kijk ik omhoog naar de bergen die ik op ga lopen. En jij nipt aan je koffie en kijkt naar het scherm van je laptop en ziet je planning in outlook. Een wereld van verschil. En toch hebben wij veel gemeen.
Jij bent namelijk ook net gestart met een nieuw avontuur: het nieuwe studiejaar. Welke rol je ook hebt in het onderwijs, het wordt een jaar zoals geen ander. Een jaar waarin het online leren nu echt vorm moet gaan krijgen, en waarin het thema ‘binding’ centraal staat, vooral aan het begin. We komen van ‘oud normaal’ en we gaan naar een ‘nieuw normaal’. En weet jij al hoe dat eruit komt te zien? Ik niet. Niemand weet dat. In die zin is jouw avontuur nog groter dan het mijne. Ik weet namelijk wél waar mijn uiteindelijke bestemming ligt.
En net als ik in mijn avontuur heb jij waarschijnlijk ook geprobeerd om in je nieuwe onderwijs alles van te voren zo goed mogelijk vast te leggen: je hebt nieuwe opdrachten gemaakt, een goed afgewogen blend tussen fysiek en online onderwijs opgezet, je hebt een planning gemaakt zodat je op tijd klaar bent. Je bent gemotiveerd om het zo goed mogelijk te doen en misschien voel je soms ook zelfs lichte paniek: want komt het allemaal wel goed? Je hebt met andere woorden geprobeerd je pad zo goed mogelijk al vast te plaveien. Maar je hebt nog geen meter afgelegd.
En dat is tot slot de laatste overeenkomst die we hebben: het is tijd om te beginnen! Stap voor stap. niet je voorbereiding maar het pad is het doel. Dus ga! Ga dat avontuur aan van online leren, van binding, van samenwerken en van onzekerheid ervaren en van nauwe contacten opbouwen met studenten. Ga op pad, en doe het stap voor stap, ervaar, laat jezelf verrassen, heb pijn, stel bij, zie wat het doet bij de ander, zie wat het jou doet. (Be)leef en leer. En maak er een geweldig mooi avontuur van!
Gueti Reis!
Over mijn solohike:
In september doorkruis ik Zwitserland van Oost naar West, over de zogenoemde Via Alpina. Alleen, met mijn rugzak, door de bergen. Ruim 300 km over 14 alpen-passen en vele hoogtemeters. Het is al jaren een droom van me om een lange tocht in mijn eentje te maken. En omdat ik me zeer bewust ben van de rijkdom dat ik dit gewoon kan doen, heb ik besloten deze rijkdom te delen met degenen die het echt nodig hebben.
Met deze uitdagende solohike wil ik geld bij elkaar wandelen voor Mukelenzu, een klein afgelegen dorp in het achterland van Kenia. Door de corona-crisis is het leven in Mukelenzu stil komen te staan. De school is dicht en er is geen werk. Het voedsel-, water- en zaden-tekort wordt nijpend. Er is nu zwaar behoefte aan directe hulp voor de families in Mukelenzu.
Het geld gaat via de de stichting Mukelenzu rechtstreeks naar het dorp, zonder poespas. Deze kleine particuliere stichting steunt de lokale bevolking op het gebied van onderwijs en werkgelegenheid. Julius, een betrokken inwoner van het dorp, brengt persoonlijk voedselpakketten rond en bezoekt de families in de afgelegen gebieden (zie de foto’s). Sinds de lancering van de actie op 19 augustus is er al bijna € 2000 opgehaald, een ongelofelijk bedrag. Maar er is meer nodig! Julius juicht de actie toe en hij zal er persoonlijk voor zorgen dat het geld goed besteed wordt en op de juiste plek terecht komt (zie de video).
Ik ga over bergen om geld op te halen. Sponsor mij en help de mensen in Mukelenzu de crisis te overleven en hun leven weer op te pakken. Doneer hier. Bedankt, namens Julius en de families in Mukelenzu!
Hele leuke en herkenbare blog Marion. Ook zo een goed voorbeeld hoe iedereen met metaforen zijn eigen betekenis kan overbrengen. Mij valt persoonlijk in de metafoor het “solo” aspect ook op. Het lijkt erop dat veel studenten het online leren ook veel teveel zo beleven. Voor sommige fijn en zelfs een keuze, voor veel anderen eerder een beetje vereenzamend. Vandaar mijn pleidooi voor revival van projectonderwijs met veel contacten tussen studenten als alternatief voor veel afstandscontact.
Overigens ook het “berg” aspect van je reis is voor mij interessant. Ik neem altijd “zen en de kunst van het motoronderhoud” mee voor de filosofie van de berg (onderschat hem nooit!) of de montagne de vache versie van Illia Pfeiffer “filosofie van de heuvel (bij Reims haha)”.
Hoeveel van je reis te plannen valt is ook een goede vraag: dat hangt misschien ook af van de vraag hoe je plant? Plan je op innerlijk kompas of plan je op uiterlijke bestemmingen? En plan je door visualisatie en lateraal denken of door linear denken, partitioneren en invullen van excelsheets? Enfin…je blog geeft meer dan genoeg stof voor een mooie vergelijking die iedereen dan weer naar zijn hand kan zetten. De kaart is niet het gebied he… Ik hoop ook zeker dat je veel geld ophaalt voor Kenia (wist je dat je daar vroeger op universiteit ook een concreet vakmanschap moest leren? ). Ik doneer graag, mvg Rick
Hallo Rick
Dank je wel voor je bespiegeling. Het onderschrijft de kracht van metaforen. Inmiddels zit mijn eerste etappe erop en het was er een vol verrassingen. Eens te meer een bevestiging van dat je niet alles kunt plannen, inderdaad de kaart is niet het gebied.
Bedankt ook voor je donatie en leestips! Ganz schönen grüess aus 🇨🇭