De laatste tijd ben ik bij verschillende opleidingen veel bezig met curriculumvernieuwing, flexibilisering van het onderwijs, leeruitkomsten, formatief evalueren en blended learning. Ik heb lessen en trainingen gegeven en ook veel studenten en docenten gesproken en feedback gegeven, vaak na een lesbezoek. Ik ervaar soms dat we met elkaar teveel aan het werk zijn vanuit de letter dan vanuit de geest (de bedoeling). Hoe past het in de rubric , in het OER, de verantwoording van het cijfer, de toetsmatrijs, toetsbeleid etc. Maar: is dit jouw kernverantwoordelijkheid als docent?
De meest waardevolle lessen, leermomenten, feedback worden door zowel studenten als docenten toch vooral ervaren wanneer deze de bedoeling van het onderwijs zo goed mogelijk raken. Namelijk daar waar er écht contact is, waar de student echt zelf iets wil, iets kan toevoegen, en waar het gaat om de beroeps- en persoonlijke ontwikkeling van de student. Daar waar de docent de goede vragen stelt, aansluit bij de belevingswereld van de student, en de student de kans krijgt zijn of haar verhaal te vertellen.
Het is leerzaam om soms even stil te staan en jezelf af te vragen of bij jou de geest uit de (f)les is, omdat je vaak achteraf pas weet en ziet wat en wanneer je iets hebt geleerd. Daartoe heb ik een paar vragen opgesteld die je kunnen helpen om te bepalen of je volgens de geest of de létter van het onderwijs of onderwijsvernieuwing aan het werk bent. Wellicht helpt het je om voor jou die geest weer ín de les te krijgen of er juist in te houden:
- Welke docent/leerkracht is jou bijgebleven en waarom?
- Van welke student(en)/groep heb jij iets geleerd en wat dan?
- Omschrijf de kenmerken van een collega bij wie je hulp zoekt als je twijfelt over een les(groep) of student.
- Beschrijf een situatie die je met een kwinkslag/humor hebt opgelost.
Bonusvraag: waarover ben je 180 graden gedraaid in je opvatting over lesgeven of het onderwijs en waarom?
Interessante vragen, voor jezelf, maar ook als team als je terugkijkt op afgelopen jaar.
Ik wens je veel ‘geestige’ reflectie.
Jacandra van Megen
0 reacties