In de diepten van de menselijke psyche schuilt een onblusbare dorst naar kennis, een natuurlijke drang die ons drijft tot het ontrafelen van de mysteries om ons heen. Deze nieuwsgierigheid voedt onze wil om te begrijpen en te leren; een proces dat diep geworteld is in de fundamenten van onze cognitieve ontwikkeling.
Echter, in het dynamische beroepsonderwijs wordt deze aangeboren nieuwsgierigheid soms overschaduwd door de dagelijkse realiteit. Studenten worstelen vaak met het vinden van een connectie tussen hun persoonlijke interesses en de aangeboden leerstof. Dit kan leiden tot een dissonantie, waarbij het natuurlijke verlangen om te leren wordt gedempt door demotivatie en desinteresse. Deze uitdaging roept op tot een heroverweging van onze educatieve benaderingen, een noodzaak om de vlam van nieuwsgierigheid opnieuw aan te wakkeren.
De oplossing schuilt in het begrijpen van de psychologische fundamenten die ten grondslag liggen aan motivatie en leren. Theorieën zoals de Zelfdeterminatietheorie (Deci & Ryan, 2004) bieden inzicht in hoe autonome motivatie kan worden aangewakkerd. De Zelfdeterminatietheorie benadrukt het belang van autonomie, competentie en verbondenheid als cruciale elementen voor intrinsieke motivatie. Lees in het artikel ‘Praktische uitwerkingen naar een goed pedagogisch leerklimaat’ meer over het CAR-model van Luc Stevens (2004). Door het lesmateriaal relevant te maken, door studenten een gevoel van competentie te geven en door een omgeving te creëren waarin zij zich verbonden voelen, kunnen we de innerlijke wil om te leren versterken.
De introductie van de les is een cruciaal moment waarop we kunnen inspelen op de intrinsieke motivatoren van studenten. Het creëren van een omgeving waarin studenten de relevantie en waarde van het leerproces kunnen zien, voelen en ervaren, is essentieel. Dit kan worden bereikt door het lesmateriaal direct te koppelen aan hun toekomstige professionele leven, hun huidige interesses of door het aanpakken van actuele problemen die een directe impact hebben op hun levens. Door het onderwijs te verbinden met echte, tastbare uitdagingen, kunnen we de leerervaring transformeren in een avontuur van ontdekking en groei.
Daarnaast speelt het gevoel van competentie een cruciale rol in het motiveren van studenten. Het duidelijk communiceren van verwachtingen, het uitdrukken van vertrouwen in hun capaciteiten en het bieden van de nodige ondersteuning en begeleiding kan studenten helpen om zich bekwaam en voorbereid te voelen om de uitdagingen van het leren aan te gaan.
In de praktijk betekent dit dat elke les zou moeten starten met een duidelijke uiteenzetting van de doelen, de relevantie en de verwachtingen. Docenten dienen niet alleen de urgentie en het belang van de lesinhoud over te brengen, maar ook flexibel te zijn, praktijkervaringen te integreren en studenten te betrekken bij het vormgeven van hun leertraject. Door het leren te koppelen aan de dagelijkse realiteit van de studenten, hen uit te dagen met authentieke problemen en hen verantwoordelijk te maken voor hun eigen leerproces, kunnen we een omgeving creëren waarin de natuurlijke nieuwsgierigheid en leergierigheid van studenten tot bloei kunnen komen.
We geven je graag 15 praktische tips die je morgen nog toe kunt passen:
We geven je graag 15 praktische tips die je morgen nog toe kunt passen:
Tip 1 Start iedere les met de drieslag: wat is het doel van deze les/leeractiviteit, wat is de relevantie (voor individu, studie, beroep) ervan en de wederzijdse verwachtingen.
Tip 2 Sluit aan bij de praktijk. Haal de praktijk in de school of ga de praktijk in. Simuleer. Zorg voor echte casuïstiek (niet zelf verzinnen!!!) bijvoorbeeld door intervisie of eigen filmpjes uit de praktijk.
Tip 3 Geef inzicht in de samenhang van jouw lesactiviteit in het geheel en de overkoepelende leerwinst.
Tip 4 Deel een groot probleem op in kleine stukjes. Laat studenten beginnen bij aspecten die ze leuk vinden.
Tip 5 Durf fouten te laten maken. Niet alles lukt meteen. Blijf rustig, geef vertrouwen en wacht tot de tijd rijp is.
Tip 6 Bevestig dat iets moeilijk is. Spreek je vertrouwen uit in het kunnen van de student en benadruk dat het tijd en inspanning kost om ergens goed in te worden.
Tip 7 Wees flexibel, geef studenten keuzes. Dit versterkt de autonomie.
Tip 8 Haal op en sluit aan bij de voorkennis van de studenten. Dit kan door een (voorbeeld)toets, een casus voorleggen, een opdracht uit laten voeren, etc.
Tip 9 Verras studenten, doe iets onverwachts, prikkel en verbaas.
Tip 10 Maak de student expliciet verantwoordelijk voor leren. Laat studenten mee bepalen hoe les(sen) eruitzien. Faciliteert als docent initiatieven.
Tip 11 Neem de student serieus en ga uit van het positieve.
Tip 12 Vraag wat studenten verwachten.
Tip 13 Wees authentiek als docent en maak echt contact met de studenten. Heb plezier!
Tip 14 Geef vertrouwen, dan krijg je vertrouwen.
Tip 15 Ben je niet helemaal lekker begonnen? Dat maakt niet uit! Start gewoon opnieuw.
Bronnen:
Deci, E. L., & Ryan, R. M. (Eds.). (2004). Handbook of self-determination research. University Rochester Press.
0 reacties